Tineke: Life as I know it

Trailrunning: mijn grote liefde Maar die kreeg aardig wat concurrentie dit weekend... van drie jongens nog wel Ken je dat moment? Het moment waarop je denkt: mooier dan dit kan het niet worden... Uhu! Maar beginnen bij het begin. Die trailrun dus. In het verre Nederlands Limburg. Een trailrun van 'ochottekes' 16 km. Want onze night trail was 1 van de etappes in een Xtrail trailrun organisatie Wat betekende dat het gros van de lopers al op vrijdagavond waren begonnen met een proloogje van 7 km, en zaterdag in de voormiddag al 24 km hadden gelopen, om 's avonds nog even een night trail te doen en de volgende dag aan de start te staan van 20, 30 of 53 km. Zover ben ik nog niet, met de nadruk op 'nog'... Dus. Start om 22u. In een ontspannen sfeer wordt samen afgeteld om te vertrekken. Een lieve succes-kus en mijn zenuwen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Alhoewel, toch even voorzichtig zijn, toch even aarzelen. Rustig vertrekken, niet overdoen, want je

Yep. Vanhaecke doet het weer. Zotjes doen. Een volledig onvoorbereide trailrun...  Rustig opbouwen gingen we doen, naar die marathon in april toe. Eerst 5 km, dan snelheid en met duurloopjes kilometers opbouwen. Vorige week nog 10 km LSD-ke. Mooi op schema, geen pijn. Alles loopt vlotjes.   En dan een zot voorstel: efkes een trailrunneke van 16 km doen volgende week? Kijk. We weten ondertussen al dat trailrunnen mijn grote liefde is. Ik hou van het klimmen en dalen, genieten van de natuur... Ik train ook heel graag op de bescheiden heuvel op de blaarmeersen in Gent. Maar had hem tot nog toe links laten liggen. Want we gingen rustig opbouwen... En nu zit ik hier, in afwachting van de vallende avond, in afwachting van mijn eerste trail sinds ... lang. Omdat grote liefdes nu eenmaal grote liefdes zijn :-)   En ik loop nerveus. Want ook al is trailrunnen niet onbekend, ik weet echt niet hoe mijn lichaam gaat reageren. Op de kilometers die ik niet in mijn benen heb en stijgen en dalen waar